“Onder U staat Hij die gij niet kent.” (Joh. 1, 26)
‘Wie zijt Gij?” Met deze woorden richtten de Schriftgeleerden zich tot Sint Jan de Doper om hem vervolgens aan een kruisverhoor te onderwerpen.
Sint Jan antwoordt steeds dat hij de Messias niet is. Hij heeft het niet over zichzelf maar verwijst consequent naar iemand anders.
Na herhaaldelijk aandringen van zijn ondervragers getuigt Sint Jan in verhullende woorden over deze persoon. Hij zegt: ‘Ik doop met water, maar onder u staat Hij die gij niet kent, Hij die na mij komt; ik ben niet waardig de riem van zijn sandalen los te maken.’
Even later bekent Sint Jan in vers 33:
‘Ook ik kende Hem niet. ‘
Deze woorden van onze patroonheilige zijn ons uit het hart gegrepen.
Dagelijks spreken we ons geloof uit dat Jezus Christus in ons midden is. In alle bescheidenheid en nederigheid zijn wij ons ervan bewust dat ook wij – even als Sint Jan – Hem zeker nog niet ten volle kennen.
Hoe dikwijls hebben wij Hem (niet) herkend in onze medemens die wij dagelijks in onze parochie op straat tegenkomen?
Hoeveel mensen verlangen naar een plek waar een boodschap van hoop, liefde en geloof wordt verkondigd maar hebben aan een gesloten deur gestaan?
Wie weet nog dat er één is die voor ons allen gestorven is om ons te redden van de dood?
Hoeveel mensen snakken ernaar om geliefd en gekend te zijn om wie ze zijn – en niet om wat zij presteren?
Hoeveel mensen wachten op onze onverdeelde aandacht om hun zorgen, pijn en verdriet te delen zonder dat hiervoor een uurtarief in rekening wordt gebracht?
Hoeveel mensen lijden in verborgenheid aan economisch gebrek, sociaal isolement of zijn slachtoffer van ongerechtigheid?
Misschien kennen wij Hem nog niet ten volle maar wij hebben het getuigenis van Jezus Christus die over zichzelf heeft gezegd:
“Ik ben de wijnstok, gij de ranken. Wie in Mij blijft, zoals Ik in hem, die draagt veel vrucht, want los van Mij kunt gij niets.” (Joh. 15, 5)
Ons verlangen voor de komende jaren is om de Heer beter te leren kennen, onze verbondenheid met Hem te intensiveren om samen met Hem te bouwen aan een vitale, gastvrije en liefdevolle geloofsgemeenschap!
De parochie Sint Jan de Doper is een deel van het Lichaam van Christus.
Sint Jan verwijst naar Jezus Christus als diegene die onder ons is maar die wij nog niet ten volle kennen. Jezus Christus noemt zichzelf de Wijnstok.
Hij is voor ons een dienaar, een leraar en een gids. Wij zijn de wijnranken die met Hem verbonden zijn.
Onze bisschop hield ons op 19 januari 2019 voor: ‘Wie de Zoon heeft, heeft de Vader.’
Door Jezus Christus beter te leren kennen en onze relatie met Hem te intensiveren zullen wij de Vader leren zien.
Vanuit dit gegeven omschrijven wij onze visie als volgt:
“Onze parochiegemeenschap is er omdat wij geloven dat de Heer ons, in onze tijd en op deze plaats, de opdracht heeft gegeven zijn Naam met anderen te delen.
Zonder de Heer kunnen wij niets. Hij sterkt ons vertrouwen dat onze parochianen zullen uitgroeien tot bloeiende wijnranken – in levende verbondenheid met Hem.
Door onze doop zijn wij met Jezus Christus verbonden en zijn wij geroepen zijn leerlingen te worden.
Een bekend Nederlands gezegde luidt: ‘Waar het hart vol van is, loopt de mond van over.’
Het is onze opdracht om leden van onze parochiegemeenschap en buitenstaanders deelgenoot maken van de Blijde Boodschap van de Heer. Wij geloven dat Jezus Christus voor ons allen is gekomen, om ons te zoeken en te redden die verloren lopen.
Samen met Hem willen wij in de komende jaren groeien om een VITALE, GASTVRIJE EN LIEFDEVOLLE geloofsgemeenschap te worden.”
De parochianen hebben in het voorjaar van 2019 voorgesteld om Sint Jan de Doper aan te wijzen als de patroonheilige voor de nieuwe parochie.
Alle evangelies verhalen over deze bijzondere persoon die getuigenis aflegt van de komst van de Heiland of Messias. Zijn moed en onverschrokkenheid om te blijven getuigen in moeilijke tijden leidt tot zijn martelaarsdood.
De website van de Raad voor Liturgie vat zijn aandeel in de heilsgeschiedenis kort en krachtig samen:
Een persoonlijkheid van formaat
Op de grens tussen Oude en Nieuwe Testament tekent zich de figuur van Johannes af, – de zoon van Zacharias en Elisabeth, beiden “rechtvaardig in Gods ogen“ (Luc. 1, 6), – een van de grootste persoonlijkheden uit de heilsgeschiedenis.
Nog in de moederschoot, herkende Johannes de Heiland, die ook nog verborgen was in de schoot van de Maagd Maria (vgl. Luc. 1, 39-45).
Zijn geboorte werd gekenmerkt door grote wondertekenen (vgl. Luc. 1, 57-66).
De profeet
Hij groeide op in de woestijn, een sober en boetvaardig leven leidend (vgl. Luc. 1, 80; Mat. 3, 4).
Het woord van God kwam over hem (vgl. Luc. 3, 2) als “profeet van de Allerhoogste” (Luc. 1, 76).
“Hij begon in heel de streek rond de Jordaan op te treden en een doopsel van bekering te preken tot vergeving van de zonden” (Luc. 3, 3).
Als een nieuwe Elia, nederig en sterk, vormde hij voor de Heer een welbereid volk (vgl. Luc., 1, 17).
Volgens Gods plan doopte hij in het water van de Jordaan de Heiland zelf van de wereld (vgl. Mat. 3, 13-16).
Zijn leerlingen wees hij Jezus aan als het “Lam Gods” (Joh. 1, 29), als de “Zoon van God” (Joh. 1, 34), als de bruidegom van de nieuwe Messiaanse gemeenschap (vgl. Joh. 3, 28-30).
De voorloper
Om zijn heldhaftig getuigenis voor de waarheid (vgl. Joh. 5, 33) werd hij door Herodes gevangengezet en liet deze hem onthoofden (vgl. Marc. 6, 14-29) en zo werd hij de voorloper van de Heer in zijn gewelddadige dood, zoals hij dat geweest was in zijn wonderbaarlijke geboorte en zijn profetische verkondiging.
De grootste lof op Hem zong de Heer, toen hij verkondigde: “onder wie uit vrouwen geboren zijn, is niemand groter dan Johannes” (Luc. 7, 28). (Directorium over volksvroomheid en liturgie, 224)
Met de keuze van deze heilige van formaat als de patroon van de nieuwe parochie hebben de parochianen ons een opdracht gegeven.
Met Sint Jan de Doper als onze inspirator vragen zij ons om in moeilijke tijden te blijven getuigen van de Blijde Boodschap en mensen te dopen in naam van Jezus Christus!
Sint Jan de Doper gaat voor de komst van Jezus Christus uit en baant voor Hem de weg. Hij roept omstanders op om vertrouwde paden los te laten.
De wegen die in het verleden werden bewandeld, geven geen hoop op een nieuwe toekomst. Ze lopen dood. Sint Jans’ oproep tot bekering is de start van een nieuwe weg die het mogelijk maakt om tot geloof te komen.
Hij zegt over Jezus Christus:
“Ik doop u met water, opdat ge u bekeren moogt; Hij die na mij komt, is sterker dan ik, en ik ben het niet waardig Hem van zijn sandalen te ontdoen. Hij zal u dopen met de heilige Geest en met vuur.” (Mat. 3, 11)
In de komende jaren willen wij een nieuwe weg inslaan. We staan nog aan het begin van die weg die tot een vitale en vruchtbare nieuwe parochie zal leiden. Wij willen de weg gaan met hen die gedoopt zijn en zich naar het Woord van Christus willen voegen.
Vanuit ons doopsel dragen wij samen de verantwoordelijkheid om te doen wat Jezus vroeg:
‘Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen…’ (Mat. 28, 19)
De voorspraak van Sint Jan de Doper mag ons daarbij steunen.
De ontwikkeling tot die vitale, gastvrije en liefdevolle parochie zal een langdurig proces zijn.
Het kan nodig zijn om weerstand te overwinnen wanneer duidelijk wordt dat niet alles bij het oude kan blijven.
Het kan nodig zijn om moed en vertrouwen te bewaren wanneer onze inspanningen niet op de korte termijn al vruchten geven.
We moeten ons verhouden tot de tijd waarin we leven – ook dat vraagt soms het uithouden van teleurstelling en pijn.
We zien om ons heen dat mensen het niet meer aantrekkelijk vinden om tot de katholieke kerk te behoren. Het proces van secularisering en individualisatie zal zich onverminderd doorzetten. Het aantal parochianen zal verder afnemen, net als de betrokkenheid op het gemeenschapsleven en deelname aan de sacramenten.
Er is behoefte aan een proces van parochievernieuwing.
Wij kiezen voor zo’n proces, waarin we hoopvol aan een nieuwe toekomst willen werken. Een toekomst waarvan we dromen en waarop we hopen maar waar we geen zekerheid over hebben.
Gedurende het proces bidden we op voorspraak van Sint Jan om moed, vertrouwen en uithoudingsvermogen.
Aan het begin van ieder werkjaar introduceren we een parochiegebed. Dit gebed bidden we aan het slot van de voorbede in de weekendvieringen en bij aanvang van belangrijke bijeenkomsten tijden het werkjaar.
In het opgaan naar de nieuwe parochie starten we met dit gebed vanaf oktober 2019.
Ons groeiproces staat binnen een bredere visie op parochievernieuwing binnen het bisdom van Breda.
Als basis van deze visie op parochievernieuwing zijn twee boeken aanbevolen:
- Als God renoveert, de parochie van onderhoud naar bloei
- Rebuilt, Samen bouwen aan een vitale parochiegemeenschap
Het pastoraal team laat zich door beide boeken inspireren om de nieuwe parochie tot een vitale en vruchtbare geloofsgemeenschap te maken. Dit proces vraagt om keuzes waar pastoraal team en parochiebestuur zich samen sterk voor moeten maken.
Vandaar dat het essentieel is om draagvlak te creëren onder de leden van het nieuwe parochiebestuur en parochianen. Samen willen we de hoofdlijnen van de inhoud van deze boeken verkennen.
Vanaf komend werkjaar gaan leden van het pastoraal team beide boeken bestuderen en bespreken.
Daarnaast verkennen we de mogelijkheden van parochievernieuwing door het bijwonen van vormingsbijeenkomsten en impulsdagen van het Sint Franciscuscentrum.
In het werkjaar 2019-2020 verkennen we de mogelijkheden en de voorwaarden om de ‘Alpha-cursus’ in de nieuwe parochie te starten.
Het pastoraal team zal in het werkjaar 2020– 2021 een startnotitie schrijven waarin de waarden; ‘voorrang aan het weekeinde’; ‘gastvrijheid’; ‘de vorming van kleine gemeenschappen’ en ‘wordt een uitnodigende gemeenschap’ een centrale plek krijgen.
Deze startnotitie is een actieplan met concrete voorstellen en doelen in overeenstemming met de situatie waarin de nieuwe parochie zich op dat moment bevindt.
Vanuit de waarden ‘gastvrij en uitnodigend’ willen we anderen tegemoet treden en leren kennen.
Ons gelovige houding stelt ons voor de uitdaging om te groeien in liefde en onderlinge verbondenheid.
We mogen ons bewust zijn dat ieder lid van onze gemeenschap leerling is voor het leven.
Wij willen aan ieder lid van onze gemeenschap deze uitnodiging voorleggen: ‘Kom en doe met ons mee om ons geloof te (her)ontdekken en te verdiepen.
Voor iedere gedoopte geldt dat hij of zij gedurende het leven wordt uitgedaagd om het geloof te ontdekken of te herontdekken om zijn of haar relatie met Jezus Christus te versterken.
Wij houden onze parochianen voor dat dit leerproces onderdeel is van het christelijk leven.
We willen een divers aanbod creëren om zoveel mogelijk parochianen aan te spreken en mee te laten doen in dit leerproces.
Aan het begin van ieder nieuw werkjaar willen we onze parochianen uitnodigen om deel te nemen aan het christelijk leerproces.
Samen komen om te leren versterkt ook de band met elkaar en biedt de mogelijkheid om kennis te maken met leden van onze geloofsgemeenschap die wij nog niet kennen.
Ook (nog) niet gedoopte belangstellenden nodigen we uit om deel te nemen aan bijeenkomsten die ons geloofsproces willen verdiepen.
Door jaarlijks een lezing te organiseren die ons qua inhoud wil uitdagen en inspireren, willen we het christelijk leerproces op de kaart zetten.
Dit proces vormt het fundament van ons christelijke handelen.
De onderwerpen voor deze lezing zijn gerelateerd aan onderwerpen van ons pastoraal plan.
We denken aan
- Een introductie van de patroonheilige Sint Jan de Doper;
- Het proces van parochievernieuwing door geloofscursussen;
- Het bieden van gastvrijheid aan nieuwkomers;
- Geroepen zijn tot dienstbaarheid tot onze medemens;
- etc.
Per onderwerp nodigen we een gastspreker uit die zijn of haar expertise met betrekking tot het gekozen onderwerp met ons wil delen.
Ieder werkjaar willen we een dag op reis om ons geloof te verrijken en verdiepen.
We kunnen de patroonheilige in de ruimste zin als inspiratiebron als uitgangspunt nemen om onze bestemming te kiezen.